Yirmi Dokuzuncu Söz/Metin

Mes’ele ise mümkinâttandır. Mümkin bir mes’elenin gáyet kuvvetli bir muktazísi varsa, fâilin kudretinde noksániyyet yoksa, ona mümkin değil, belki vâki‘ súretiyle bakılabilir.

Şerh

Hâşâ. Bunda da rahmetin tecellîsi vardır. Zîrâ, haşir ile ehl-i îmânı rahmetine mazhar eder. Onları afv ve mağfiret eder. O’nun rahmeti gadabına sebkat etmiştir. Hîç bir zamân gadabı, rahmetine gálib gelmemiştir. Her şeyde bir rahmet ve bir hikmet vardır. O rahmet ve hikmeti görmek lâzımdır.

Kur’ân’ın bir ádetidir ki; Kıyâmet’in vukú‘ bulması ile haşir meydânındaki ahvâli berâber anlatıyor. Ya‘nî, bir tarafta harâbiyyet-i álemi ve Kıyâmet’in kopmasını, diğer tarafta haşir meydânındaki ahvâli, meselâ muhâsebe-i a‘mâli berâber zikrediyor. Kıyâmet’in vukúunu  anlatırken, sanki Kıyâmet kopmuş, haşir meydânı kurulmuş, hesâb için insânlar huzúr-ı İlâhîde hâzır durmuş gibi bir üslûb-i álî içinde beyân ediyor. Bu, Kur’ân’ın bir ádeti ve üslûbudur.

Şâyet şu ânda Kıyâmet kopsa, yine ayn-ı inâyettir ve rahmettir. Çünkü, Kıyâmet’in kopmasıyla o Zât-ı Rahîm, bizi Arş’ın gölgesinde gölgelendirir, rahmetine daha güzel bir súrette mazhar eder. Haşir meydânında herkesin hesâb ve kitâbı ayrı ayrıdır. Hesâb ve kitâb için mahkeme kurulur. O mahkeme de ehl-i îmân için bir rahmettir. Zîrâ, Rabbiyle konuşuyor. Bu ise, en büyük bir rahmettir.

Rabbimiz öyle bir Zât-ı Akdes’dir ki, bütün áleme “Vedûd” ismiyle tecellî ediyor, her şey ile Kendisini sevdiriyor. Her şey O’nun rahmetini gösteriyor. Kıyâmet’in kopması da mü’min için rahmettir. Zîrâ, dâr-ı âhirette her şey mü’min için daha güzel bir şekle girer. O Vedûd ü Rahîm, Kıyâmet’i koparmakla, ehl-i îmânı dünyânın sıkıntılarından, belâlarından, hastalıklarından, eleminden, kederinden, âfetlerinden, en mühimi fenâsından kurtarır. Kabirden çıkarıp Cennet’e götürür. Mü’minin hesâbı kolaydır; kâfir düşünsün. O Zât-ı Rahîm, bahâne Elláh’ıdır, bahâ Elláh’ı değildir. Îmân ve başta namâz olmak üzere ibâdet ve takvâ varsa, inşâelláh mü’minin işi kolaydır.

(Mes’ele ise mümkinâttandır. Mümkin bir mes’elenin gáyet kuvvetli bir muktazísi varsa, fâilin kudretinde noksániyyet yoksa, ona mümkin değil, belki vâki‘ súretiyle bakılabilir.) O Kadîr-i Mutlak, bu álemi nasıl harâb ederse, aynen öyle ta‘mîr eder. Ancak, bu def‘a en mükemmel şekliyle inşâ eder. Ya‘nî, Cennet’e

Lügat: kurt(a), mahkeme, udre(t), götürü, hikmet, âhiret, kâfir, âhire