Yirmi Dördüncü Lem'a/Metin

  kalb ve rûhlarını kebâir ile yaralıyorlar. Belki, o kalblerden bir kısmını öldürüyorlar.

Şerh

   kalb ve rûhlarını kebâir ile yaralıyorlar. Belki, o kalblerden bir kısmını öldürüyorlar.) Kadının açık bacağını gören kimsede şehevî bir arzû meydâna gelmekte ve bu arzûyu serbest olan fuhûş ve zinâ yoluyla tatmîn ederek büyük bir günâh işlemekte ve bununla mahall-i îmân olan kalb yaralanmaktadır. Zîrâ, fuhşa ve zinâya alışan bir kimse bu günâhlara ülfet peydâ eder, zamânla  bunu terk edemeyecek bir hâle düşer. Râhat günâh işleyebilmesi için Elláh’ı, melekleri, mahall-i cezâ olan âhireti ve o günâhın harâm olduğunu inkâr etmeye kadar gider. Demek, günâhlar, mahall-i îmân olan kalbden nûr-i îmânı çıkarıncaya kadar te’sîr eder.

Müellif (ra), bu hakíkati eserlerinin ba’zı yerlerinde şöyle ifâde etmektedir: 

“Evet, günâh kalbe işleyip, siyâhlandıra siyâhlandıra tâ nûr-i îmânı çıkarıncaya kadar katılaştırıyor. Herbir günâh içinde küfre gidecek bir yol var. O günâh istiğfâr ile çabuk imhâ edilmezse, kurt değil, belki küçük bir ma’nevî yılan olarak kalbi ısırıyor. Meselâ: Utandıracak bir günâhı gizli işleyen bir adam, başkasının ıttılaından çok hicâb ettiği zamân, melâike ve rûhâniyyâtın vücûdu ona çok ağır geliyor. Küçük bir emâre ile onları inkâr etmek arzû ediyor. Hem meselâ: Cehennem azâbını intâc eden büyük bir günâhı işliyen bir adam, Cehennem'in tehdîdâtını işittikçe istiğfâr ile ona karşı siper almazsa, bütün rûhuyla Cehennem'in ademini arzû ettiğinden; küçük bir emâre ve bir şübhe, Cehennem'in inkârına

Lügat: cehennem, serbest, âhiret, şehevî, inkâr, âhire, şübhe