Bütün bunlar, ümmî olan Hazret-i Muhammed (asm)’a göre tamâmen gaybî olan emirlerdir.

“İşte pek çok i‘tirâzât ve tenkídâta ma‘rûz ve en küçük bir hatásından dolayı da‘vâsını kaybedecek bir zâtın lisânından böyle tereddüdsüz, kemâl-i ciddiyyet ve emniyyetle ve kuvvetli bir vüsûku ihsâs eden bir tarzda böyle ihbârât-ı gaybiyye, kat‘íyen gösterir ki; o zât, Üstâd-ı Ezelî’sinden ders alıyor, sonra söylüyor.”[328] 

Bu âyet-i kerîme, ma‘nâsıyla istikbâlden haber verdiği gibi; ebced hesâbıyla dahi asrımıza bakıp, hakíkí ehl-i îmânı ve şerîat-ı Muhammediyye (asm) ile amel edenleri dünyevî ve uhrevî emniyyet ve saádet ile müjdelediği gibi; onların muárızları olan ehl-i küfür ve nifâkı da dünyevî ve uhrevî korku ve hüzün ile tehdîd etmektedir. Şöyle ki:

مَنْ اٰمَنَ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا

Şedde sayılsa, tenvîn sayılmazsa (1453), elifler sayılmazsa (1452) (1451) (1450) eder.

Şeddeli (ل) sayılmazsa (1423), elifler sayılmazsa (1422) (1421) (1420) eder.

Elláhu a‘lem! Bu târîhler, Álem-i İslâmda Kur’ân nâmına maddeten ve ma‘nen, seyfen ve ilmen mücâdele veren bir táifenin mücâdelelerinin zuhûr târîhiyle, o mücâdelelerinin netîcelerinin álemde tezáhür etme târîhine işâret ettiği gibi; onların muárızları olan ehl-i küfür ve nifâkın mağlûbiyyetlerini haber veriyor. 

Lügat: maddeten, muhammed, tereddüd, dünyevî, ediyye, uhrevî