Rumûzu’l-Kur’ân (1-5)
Muhammed Doğan / Molla Muhammed el-Kersî
-
Keşfü’l-Envâr Külliyyâtı
- Tesettür Risalesi'nin Şerhi
- Yirmi Altıncı Söz'ün Zeyli ve Hàtimesi'nin Şerhi ile Beşinci Mektûb'un Şerhi
- On Birinci Söz'ün Şerhi
- Dokuzuncu Söz'ün Şerhi
- Ene Risâlesi'nin Şerhi
- İkinci İşâret’in Şerhi
- Kader Risâlesi Şerhi (Genişletilmiş Yeni Baskı)
- Yirmi Üçüncü Lem‘a, Tabîat Risâlesi’nin Şerhi
- On Dördüncü Lem‘a’nın İkinci Makámı’nın Şerhi
- Münâzarât'ın Şerhi
- Haşir Risâlesi’nin Şerhi
- Hüve Nüktesi ve Şerhi
- Yirmi Dokuzuncu Söz ve Şerhi
- Arabî İşârâtü’l-İ‘câz Meâl ve Şerhi (1. Cild)
- Arabî İşârâtü’l-İ‘câz Meâl ve Şerhi (2. Cild)
- Arabî İşârâtü’l-İ‘câz Meâl ve Şerhi (3. Cild)
- Arabî İşârâtü’l-İ‘câz Meâl ve Şerhi (4. Cild)
- Arabî İşârâtü’l-İ‘câz Meâl ve Şerhi (5. Cild)
- Arabî İşârâtü’l-İ‘câz Meâl ve Şerhi (6. Cild)
- Yirmi Yedinci Mektûb (Bir Kısım)
- İkinci Şuá‘ın Şerhi
- Yirmi Dördüncü Mektûb ve Şerhi
- Telvîhát-ı Tis’a Risâlesi Şerhi
-
Rumûzu’l-Kur’ân Külliyyâtı
- Rumûzu’l-Kur’ân (1-5)
- Mir’âtü'l-Cihâd
- İ‘câzu’l-Kur’ân
- Dokuzuncu Şuá‘ın Dokuz Álî Makámı
- Kitâbu’z-Zekât
- Rahmân Sûresi’nin Tefsîri
- Nüzûl-i Ísâ (as)
- Yirmi Beşinci Mektûb, Yâsîn Sûresi’nin Tefsîri (1. Cild)
- Yirmi Beşinci Mektûb, Yâsîn Sûresi’nin Tefsîri (2. Cild)
- Yirmi Beşinci Mektûb, Yâsîn Sûresi’nin Tefsîri (3. Cild)
- Külliyyât-ı Hulûsıyye
-
Muhtelif Eserler
İkinci Kısım: Bu âyet-i kerîmenin hakáik-ı İlâhiyyeye dâir ihbârât-ı gaybiyyesidir. Bu ikinci kısımda dahi üç vecih vardır:
Birinci Vecih: اٰمَنَ بِاللّٰهِ cümlesi Elláh’a îmândan bahs ediyor. Resûl-i Ekrem (asm) ümmî olduğu hâlde, bu âyetin diliyle, gaybî olan bu Álemin Rabb’inden ve O’na nasıl îmân edilmesi gerektiğinden haber vermesi bir mu‘cizedir.
İkinci Vecih: وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ ifâdesi, âhiret áleminden bahs ediyor. O zât-ı Ekrem (asm)’ın, bu âyetin diliyle, gaybî olan âhiret áleminden ve âhirete nasıl îmân edilmesi gerektiğinden haber vermesi bir mu‘cizedir.
Üçüncü Vecih: وَعَمِلَ صَالِحًا ifâdesiyle, Resûl-i Ekrem (asm)’ın, bu âyetin lisânıyla, îmânı muhâfaza ve takviye edecek, Elláh’ın rızásını ve saádet-i ebediyyeyi kazandıracak olan amel-i sálihten bahs etmesi de bir mu‘cizedir.
İşte, Resûl-i Ekrem (asm), mezkûr üç vecihde beyân edilen hakíkatları, ya‘nî Elláh’ı ve âhiret gününü insânlara ta‘rîf eder ve kulları îmân ve amel-i sálihe da‘vet eder. Hazret-i Muhammed (asm) resûl olmazsa, Elláh ve âhiret gününü nasıl ta‘rîf edebilir, Elláh’ın hangi amelden râzı olacağını nereden bilebilir? Bütün bunlar gaybî umûrdur. O hâlde, ümmî olduğu ve görmediği hâlde bunlardan doğru ve hak üzere haber vermesi, birer mu‘cizedir.
Demek, o zât-ı Ekrem (asm), risâlet sıfatıyla bunlardan haber veriyor. O hâlde, o zât, Elláh’ın elçisidir.
Üçüncü Kısım: İstikbâle áid ihbârât-ı gaybiyyesidir. Bunda da iki vecih vardır:
Birinci Vecih: Dünyevî istikbâle dâirdir. Bu âyet-i kerîme menfî ma‘nâsıyla; peygamberlerin ve semâvî kitâbların ta‘rîf ettiği şekilde îmân ve amel etmeyen münâfıklar, Yahûdîler, Hıristiyanlar, Sábiînler için dünyevî korku ve hüzün var olduğunu haber vermesi bir mu‘cize-i Kur’âniyyedir.
Meselâ; Resûl-i Ekrem (asm), o zamân yeryüzünde meşhûr ve güçlü olan Sâsânî İmparatorluğu, Rûm İmparatorluğu ve Habeşistân Devletinin ileride yıkılıp ortadan kalkacağını peşînen haber veriyor. Haber verdiği gibi tahakkuk etmiştir. İşte, bu ihbâr-ı gaybî ile onların dünyâdaki saltanat ve saádetleri gitmekle, onları korku ve mahzûniyyetlere sevk ediyor.
Müsbet ma‘nâsıyla da; hakíkí îmânı elde eden ve sálih amel işleyen mü’min
Lügat: peygamber, muhammed, saltanat, tahakkuk, dünyevî, takviye, birinc, ediyye, mezkûr, âhiret, âhire, âsânî, şekil