Çünkü, bütün bunlar, gaybî umûrdur. O zât (asm), ümmî olduğu hâlde bu gaybî umûru birdenbire haber vermesi, başlı başına bir mu‘cizedir. 

Evet, okur-yazar olmayan bir insâna göre, “Yahûdîlik nedir? Hıristiyanlık nedir? Sábiînlik nedir?” gibi suâllere cevâb vermesi, elbette bir eser-i mu‘cizedir. Zîrâ, o zât-ı Ümmî (asm) târîh bilmiyor, okumamış. Hâlbuki, bu táifelerin hakíkí mâhiyyetlerini bilmek ve haber vermek, dünyâ çapında bir ihbârdır. O günkü devletlerle alâkalı, dünyâ târîhiyle ilgili bir mes’eledir. Resûl-i Ekrem (asm) ümmî olduğu hâlde Yahûdîlik, Hıristiyanlık ve Sábiînlik dînlerinin bâtıl olduğunu söylemesi bedâheten gösterir ki; o zât-ı Ekrem (asm), nebîdir. Allâmü’l-Guyûb’dan haber alır ve ders verir.

Yahûdîlik, Hıristiyanlık ve Sábiînliğin vahy-i semâvîye ve hak kitâba dayanmadığını söylemesi, o zât-ı Ekrem (asm) tarafından hak kitâb olan Tevrât, İncîl, Zebûr ve suhuf-i semâviyyenin bilindiğini ortaya koyuyor. Hâlbuki, o zât-ı Ekrem (asm), Tevrât, İncîl, Zebûr ve suhuf-i semâviyyeyi okumamıştır. Yahûdîlik, Hıristiyanlık ve Sábiînlik dînlerinin semâvî kitâblara dayanmadığını ve bâtıl olduğunu söylemesi elbette mu‘cize eseridir. Mâdem bu konuları doğru olarak haber veriyor; o hâlde gaybî bir Zât tarafından kendisine vahy olunuyor. Çünkü, kendisine vahy olunmazsa, elbette gaybî olan bu konuları bilemez. Mâdem bilerek ve doğru haber veriyor; öyle ise o zât-ı Ekrem (asm), nebîdir.

Hulâsa: Gaybî olan mezkûr hakáikı şöyle özetlemek mümkündür: Nebiyy-i Ümmî olan o zât-ı Ekrem (asm)’ın;

1) Yahûdîlik, Hıristiyanlık ve Sábiînlik dînlerinin bâtıl olduğunu söylemesi,

2) Hak olan dînin, İslâm dîni olduğunu beyân etmesi,

3) Tevrât, İncîl, Zebûr ve bütün suhuf-i semâviyyenin aslının hakkániyyetini zikr etmesi ve Yahûdîlik, Hıristiyanlık ve Sábiînlik dînlerinin de o semâvî kütüb ve suhuflara dayanmadığını haber vermesi, gaybî birer mu‘cizedir.

İkinci Vecih: Resûl-i Ekrem (asm) gelmeden önce geçmiş peygamberlere îmân edenlerin, her ne kadar ismen Yahûdî olsa da Hazret-i Mûsâ (as)’ın dîni olan İslâma tâbi‘ ve Tevrât’la amel eden Yahûdîlerin; her ne kadar ismen Nasárâ olsa da Hazret-i Ísâ (as)’ın dîni olan İslâma tâbi‘ ve Tevrât ve İncîl’le amel eden Hıristiyanların; Hazret-i Nûh ve Hazret-i İbrâhîm (as)’ın dîni olan İslâma tâbi‘ ve suhuf-i İbrâhîm ile amel edenlerin ehl-i necât olduklarını haber vermesi; mâzíye áid ihbârât-ı gaybiyye nev‘ındendir. 

Lügat: peygamber, elbette, enbire, kündür, mezkûr, nebiyy