Yirmi Dokuzuncu Söz/Metin

Tehdîdine mazhar olacak. Cennet ebedî, haşmetli bir súret giyerek, ehil ve ashâbı سَلَامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِد۪ينَ hıtábına mazhar olacak. “Yirmi Sekizinci Söz”ün “Birinci Makám”ının “İkinci Suâl”inde isbât edildiği gibi, Hakîm-i Ezelî, şu iki hánenin sekenelerine, kudret-i kâmilesiyle ebedî ve sâbit bir vücûd verir ki, hîç inhilâl ve tegayyüre ve ihtiyârlığa ve inkırâza ma‘rûz kalmazlar. Çünkü, inkırâza sebebiyyet veren tegayyürün esbâbı bulunmaz.

Şerh

kendinize münâsib olan cezâ tarafına çekilin” (tehdîdine mazhar olacak; Cennet ebedî, haşmetli bir súret giyerek, ehil ve ashâbıسَلَامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِد۪ينَ)  “Ey mü’minler, ey sálihler, ey müttakíler! Size selâm olsun. Tertemiz geldiniz. Artık ebedî kalmak ve mükâfâtınızı almak üzere girin Cennet’e”[899] ve kezâ, “Ey gündüzler, ey nûrlar, ey güzel kokular, ey bahârlar! Mükâfâtınızı almak üzere Cennet’e girin” (hıtábına mazhar olacak.)

Hulâsa: “Kötüler ve kötü maddeler Cehennem tarafına ayrılmak; iyiler ve iyi maddeler de Cennet tarafına gitmek súretiyle şu imtihân ve tecrübenin netîcesi tahakkuk edecektir” diye bu iki âyet-i kerîme gáyet vecîz bir ifâde ile bu tasfiyeden ve imtihân netîcesinden haber vermektedir. 

(“Yirmi Sekizinci Söz”ün “Birinci Makám”ının “İkinci Suâl”inde isbât edildiği gibi, Hakîm-i Ezelî, şu iki hánenin sekenelerine, kudret-i kâmilesiyle ebedî ve sâbit bir vücûd verir ki, hîç inhilâl ve tegayyüre ve ihtiyârlığa ve inkırâza ma‘rûz kalmazlar. Çünkü, inkırâza sebebiyyet veren tegayyürün esbâbı bulunmaz.) Dâr-ı âhirette tegayyür ve tebeddülün esbâbı olmadığından, inhilâl ve inkırâz yoktur. Mevcûdât, orada zevâl ve fenâdan mahfûz kalıp sâbit ve dâimî bir vücûda sáhib olur. Bu mes’ele, Cennet mevzúuna dâir “Yirmi Sekizinci Söz”de şöyle îzáh edilmiştir:

“Suâl: Cisim, eğer hayâtî olsa; eczâ-yı bedenî dâim terkîb ve tahlîldedir, inkırâza mahkûmdur, ebediyyete mazhar olamaz?

“Elcevâb: Evvelâ, şu álemde cism-i zî-hayâtın inkırâza ve mevte mahkûmiyyeti ise, vâridât ve masárifın müvâzenesizliğindendir. Çocukluktan sinn-i kemâle kadar vâridât çoktur; ondan sonra masárif ziyâdeleşir, müvâzene kaybolur, o da ölür. Álem-i ebediyyette ise; zerrât-ı cisim sâbit kalıp terkîb ve tahlîle ma‘rûz değil

Lügat: cehennem, haşmetli, tahakkuk, tebeddül, tegayyür, tasfiye, tecrübe, udre(t), vâridât, birinc, ediyye, haşmet, mahkûm, âhiret, cisim, kâmil, âhire, âmile