لَاتُدْرِكُهُ الْاَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْاَبْصَارَ وَهُوَ اللَّط۪يفُ الْخَب۪يرُ

“Hîç bir göz, O’nun Zâtının mâhiyyetini ihâta ve idrâk edemez. Hâlbuki, O, bütün gözleri ihâta eder. O Latíf’dir; gözler O’nu idrâk etmez. Habîr’dir; O, gözleri idrâk eder.” [26]

Bundan dolayıdır ki; Kur’ân-ı Mu‘cizü’l-Beyân, evvelâ âsârı nazara veriyor. Sonra âsâr üzerinde tecellî eden ef‘ál, esmâ ve sıfât-ı İlâhiyyeyi isbât ediyor. Zât-ı Akdes-i İlâhiyyeyi doğrudan doğruya nazara vermiyor. Resûl-i Ekrem (sav) de, Elláh’ın Zâtını düşünmemizi nehy etmiş, kâinâtta tecellî eden ef‘ál, esmâ ve sıfât-ı İlâhiyyeyi tefekkür etmemizi bir çok hadîslerinde emr etmiştir. Şöyle ki:

تَفَكَّرُوا ف۪ى اٰلٰاءِ اللّٰهِ وَ لَا تَفَكَّرُوا فِى ا للّٰهِ “Elláh’ın ni‘met ve san‘at eserleri üzerinde tefekkür ediniz. Zât-ı İlâhî’yi düşünmeyiniz.” [27]

Zîrâ, Cenâb-ı Hak, ancak kâinâttaki âsârıyla ve o âsâr üzerinde tecellî eden ef‘ál, esmâ ve sıfâtlarıyla tanınabilir.

Hulâsa: Ne dünyâda, ne âhirette, ne mahşerde, peygamberler dâhıl hîç kimse, o Zât-ı Zü’l-Celâl’in künh-i mâhiyyetini bilemez. Resûl-i Ekrem (sav), Mi‘râc gecesinde Zât-ı Zü’l-Celâl’i görmüştür. Ancak, Zât’ının künh-i mâhiyyetini anlayamamıştır. Müellif (ra), Mi‘râc’ın meyvelerinin birincisinde