Hem اُولٰٓئِكَ ma‘rife bir mübtedâdır. الْمُفْلِحُونَ haberdir ve o da ma‘rifedir. Mübtedâ ve haberin berâberce ma‘rife gelmesi, te’kîd ve hasrı ifâde eder.

Hem هُمْ zamîr-i fasl olup yine te’kîd ve hasrı ifâde eder.

İşte âyetin bu kısmı bir kaç te’kîdle ifâde eder ki, felâha erenler, kurtuluşa

erenler yalnız ve yalnız Hazret-i Muhammed (asm)’a îmân eden, ona ta‘zímde bulunan, ona yardım eden ve Kur’ân’a tâbi‘ olan kimselerdir, başkaları değildir.

* Yukarıdaki âyette Cenâb-ı Hak, Tevrât’ta ve dolayısıyla İncîl’de ağır hükümler bulunduğunu ve Nebiyy-i Ümmî olan Resûl-i Ekrem (asm)’ın şerîatının ise daha hafîf olduğunu, Kur’ân ve Sünnet-i Nebeviyyenin onların ağır yüklerini kaldırdığını bildirmektedir. Meselâ: Onlardan bir günâh sádır olduğunda, günâh işleyen uzvu kesmekle mükellef idiler. Hem bir elbise necis olduğunda, necâset dokunan kısmı keserlerdi. Ya‘nî, su ile temizlemek yoktu. Teyemmüm yoktu. Sâdece mescidlerde namâz kılabilirlerdi. Sahursuz oruç tutarlardı. Oruç tuttukları geceler hánımlarına mübâşeret edemezlerdi. Hatá ve unutmadan mes’ûldüler. Kebâir günâh işleyen kimse öldürülürdü ve bu şekilde tevbesi kabûl edilirdi. Adam öldürmede ve yaralamalarda Tevrât’ta mutlak kısas vardı, diyet yoktu. Hem tırnaklı hayvanların etleri ve koyun ve sığırların iç yağları harâmdı. Bir kısım kurban etleri yenilmezdi. Hem harblerde elde edilen ganîmetler kendilerine helâl değildi. Arâzí mahsúllerini bir sene alır, diğer sene tamâmen tasadduk ederlerdi. Kardeşi hánımıyla ebediyyen evlenilmezdi. Daha bunlar gibi bir çok ağır hükümler ve bendler vardı. Hz. Ísâ (as) bunlardan ba‘zılarını kaldırdı ise de yine de Tevrât’ın bir çok ağır hükmü onun şerîatında da geçerli idi. Nitekim, aşağıdaki âyet-i kerîme bunu ifâde etmektedir.

وَاِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرٰيةَ وَالْاِنْج۪يلَ “Elláhu Teálâ dedi ki: ‘Yâ Ísâ! Hátırla o vakti ki, Ben sana kitâbı ve hikmeti ve Tevrât ve İncîl’i öğrettim’ ”[8] âyetinden anlaşıldığı gibi, Hz. Ísâ’ya her ne kadar İncîl verilmiş ise de, esâsta ve ahkâmda Tevrât ile hükm ediyordu. Şu ânda ise bu hükümlerden hîç birisini Yahûdî ve Hıristiyanlar, gerek şahsí hayatlarında, gerek devlet ahkâmında tatbîk etmemektedirler. Hattâ, şu ânda herkes, “Kur’ân’ın hükümleri çok ağır, Yahûdîlik ve Hıristiyanlık ise çok kolay” demektedirler.

Lügat: ebediyyen, muhammed, tasadduk, teyemmüm, ediyye, hikmet, mescid, nebiyy, sünnet, dilir, şekil