edip farzları edâ etmek gerektir, elzemdir. Namâzı vaktinde kılmanın ne derece tükenmez, uhrevî bir sermâye olduğunu bununla anlaşılıyor ki; her bir namâz vaktinde Álem-i İslâm denilen muazzam câmiinde yüz milyondan fazla bir cemâat-ı kübrâ namâz kılıyor. O cemâatte her bir adam, umûm o cemâate hem şefâatçi, hem duácı olur. O vakit namâza iştirâk etmeyen hissesini alamaz. Kaynayan mîrî ve askerî kazanına karavanasını götürmeyen, ta‘yînâtını alamadığı gibi; o cemâat-i kübrânın ma‘nevî matbahında kaynayan kazanından ma‘nevî erzâkını alamaz. Belki, namâza vaktinde iştirâkle o cemâatin ordusuna iştirâk etmiş olmakla ve duálarına “âmîn” demek hükmünde olan namâzı vaktinde kılmakla olabilir.

İşte, álem-i ebedî olan âhiretin nihâyetsiz hayâtını, tükenmez böyle âb-ı hayât çeşmesi hükmünde olan üç yüz elli milyonun duálarını ve şefâatlerini, namâzı vaktinde kılmakla kazanabilir.

Evet; her asırda üç yüz milyondan ziyâde efrâdı bulunan Müslümânlardan her vaktin namâzında hîç olmazsa yüz milyondan fazla bir cemâat-i a‘zam berâber,اِهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَق۪يمَ deyip “Bizleri doğru yola hidâyet eyle”; namâzın akabinde, “Mü’minleri mağfiret eyle” diye duá ve niyâz ediyorlar. Bu şefâat ve bu duá, bir mü’mine âhiret için tükenmez bir sermâyedir. Namâzı kılmakla ve bi’l-hássa cemâate girse, o sermâyeyi kazanabilir. Ebedî hayâtına dâimî bir vâridât te’mîn eder.

Saíd Nursî

***

Lügat: akabinde, karavana, muazzam, vâridât, askerî, uhrevî, âhiret, âhire